Peertjes

Op bezoek bij een lieve vriendin die onlangs haar eigen appartementje kocht. Dat vraagt om een kleuraccentje!

Paspel en grijze katoenen stof: Govaerts, Sint-Truiden
Peertjesstof: Fabricworm

Pimp my chair

U hebt nodig:

• € 5 voor een zetel uit de kringloopwinkel (zo'n zwaar eiken geval met fluwelen, groene kussens);
• Een grote koffer en een glimlach om die zetel in uw koffer te krijgen;
• Oude gordijnstoffen (stalen), die u in reepjes aan elkaar stikt;
• Schuurpapier, primer en witte verf (of ecru, whatever);
• Een moeke die dit project voor u wil uitvoeren.

88-Vlagskes

Gezien mijn gebrek aan naai-ervaring, hou ik het graag simpel.  't Is te zeggen: als er een degelijke uitleg voor bestaat met veel foto's, dan ben ik ervoor te vinden!
Vandaar dat ik me ook waagde aan de wimpels!

Hoe maak je het? Klik hier, hier, hier of hier.

82-Eindelijk!

Voor iemand die beweert de naai-wereld te willen veroveren, wordt hier maar heel weinig gepost over stofkes en stiksels.  Ik had hetzelfde excuus als vele anderen: het was gewoon te druk!
Maar, nu is het vakantie en hetgeen dringend moest, hoeft nu ineens niet meer.

Er is dus tijd om fietstochtjes te maken met deze super-kinder-fiets-stoel (Een tip van deze fantastische dame).  En dankzij deze investering van Wederhelft trappen wij flitsend door de wijde omgeving van onze woonplaats.
Er is ook tijd om lekker te koken uit dit boekje, maar dat zei ik u hier ook al.
En er is dus ook tijd om dingen te maken.  Het is helaas nog iets te vroeg voor mij om dapper te gaan waar niemand ooit al is geweest. Dus heb ik me virtueel bij de hand laten nemen door haar en haar en haar en nog vele andere mooie voorbeelden die de voorbije maanden te zien waren in blogland. 

Het dekentje is af!  (applaus, dank u)

Het stofje is van Michael Miller en komt van hier, de paspel is zelfgemaakt met biais en satijnen koord (ondanks alle online hulp ook nog met een Moeke langs mij) en het dekentje komt van hier!
Ik heb nog een mini-beetje-stof over, dus misschien kan ik er nog een kussentje uitknijpen voor dat schattig meisje dat ooit (als het lot ons allen goedgezind is) een goede vriendin van kleine S zal zijn!

58-Baboushka

Ik voel me niet zo lekker.  In elk geval niet lekker genoeg om te gaan werken. Buikgriep en openbaar vervoer zijn nu eenmaal niet zo'n goede combinatie.
Maar gelukkig is er een 'silver lining' aan het ziek zijn.  Je hebt dan al eens tijd om iets ineen te knutselen voor vriendinnen met bekoorlijke dochters. 

Ik was al een tijdje op zoek naar een leuk kersenpitkussen-vormpje voor een hippe meid.  Vandaar het model: Baboushka.  Met de losse hand getekend en om het wat interessanter te maken snel een zakje opgestikt (techniek die ik me nog niet eigen had gemaakt-en het is er aan te zien).

De kussentjes zelf zijn niet zo groot.  Gelukkig zijn de bekoorlijke dochters dat ook niet en passen ze perfect op kramperige buikjes!

30-Stof

In een interieur-/verf-/stoffenwinkel in het centrum van Landen, een heel erg oude interieur-/verf-/stoffenwinkel met stoffen uit de jaren '70, vond ik deze kleurrijke balen stof...  En de goesting om ermee aan de slag te gaan.

't Is te zeggen, nadat alle kerstkadootjes afgewerkt zijn, want in mijn 'zelfmaakvoornemen' kruipt heel wat tijd.  Bovendien kan ik er nog niet over bloggen, want dan is de verrassing eraf, natuurlijk!

 In hippe steden als Gent en Antwerpen zouden deze stofjes waarschijnlijk schandalig duur zijn, maar hier in de buurt is niemand geïnteresseerd in vintage gordijnstoffen en dus kocht ik dat met de roze en oranje bloemen, dat met de blauwe bollen en dat met de groene appels, peren en kersen voor 2 eurotjes per meter.

Samen met nog wat vintage kleeffolie waarmee ik dezer dagen mijn inpakpapier versier.

Kussentjes voor kleine meisjes, schorten voor stoeren peuter-koks, tassen, ...  Ha, we kunnen weer voort voor een tijdje!
Maar eerst: de was in met de hele handel. 
Vintage stofjes: leuk!
Vintage-luchtje: minder leuk.

24 Februari 2011: Blijkbaar heeft dit bericht voor een sterke stijging in de stofverkoop gezorgd want bij mijn bezoekje van vandaag bleek de voorraad sterk geslonken!

17-Min 1 item in het to-do lijstje

Ik hou van 'to do-lijstjes'. Ik heb zelfs een 'to do-boekje'. Gekocht in de Hema en sindsdien bijna altijd op zak om zo rondzwevende 'to do's' neer te kunnen schrijven.  Het helpt, echt! Geen verspilde energie meer omdat je 10 keer in jezelf zegt: 'ah ja, dat moet ik nog doen' of: 'ik mag niet vergeten te...' of 'straks moet ik nog ...'
Ik heb de suggestie gehaald uit een boek over efficiënter dingen gedaan krijgen en al is dat het enige dat ik uit dat boek gehaald heb, (ben namelijk nooit die eerste 50 pagina's voorbij geraakt) het heeft toch al geholpen.
Maar het leukst aan de lijstjes is toch wel het afvinken of doorstrepen van een item.  Voldoening gegarandeerd! Een beloning voor de belofte die je jezelf hebt gemaakt. (Want wel eerlijk blijven: die lijstjes werken alleen als je ze zelf opstelt en afwerkt.  Ik heb gemerkt dat mijn lijstjes niet zo vlot worden afgewerkt door de Wederhelft, maar da's weer een ander verhaal.)

Kleine M is er.  Ze was 9 daagjes te vroeg en dus moest het kraamcadeau in allerijl afgewerkt worden.

U ziet, van links naar rechts, een labeldoekje, het luiertasje (met dank aan het nichtje voor de suggestie en madame Zsazsa voor het patroon), 3 slabbetjes en een mandje, overtrokken met de restjes stof. Dit alles werd gemaakt van 3 keukenhaddoeken uit de Hema en 3 fat quarters in bijpassende kleurtjes.  Het zou een zeer goedkoop project geweest kunnen zijn, ware het niet dat ik nogal besluitloos was wat betreft handdoeken en fat quarters. (Gelukkig worden er tegenwoordig heel veel kindjes geboren en kan ik mijn opgedane kennis dus ook voor andermans kinders gebruiken!)
Het overtrekken van het mandje leek mij trouwens een simpel en snel werkje, maar ik had dus weer niet goed opgelet!  Dat mandje is groter van boven dan van onder en ik had de maten van de onderkant genomen... Resultaat: ik kreeg het stofje niet over de rand geplooid.  Dan maar randje toegevoegd en toen dat niet werkte, heel de boel uit elkaar gehaald en 2 'spiekes' in de hoeken toegevoegd.  Pfff... (Wanneer ik zeg ik, bedoel ik eigenlijk Moeke, want na het toevoegen van dat randje stof en de daaropvolgende teleurstelling had ik er eventjes genoeg van.)
Voilà en nu enkel nog het prinsesje gaan bewonderen!

16-Geen gezever

20 oktober nadert en zo ook de komst van de kleine M.  We moeten dus een tandje bijsteken om het kraampakketje op tijd af te hebben.

Tot nu toe hebben we al het labeldoekje en nu dus dit. (Ik weet het, qua stijl past het niet echt helemaal tesamen.  Laten we dat maar wijten aan het nog moeten vinden van een eigen naai-identiteit.)
Het patroontje komt uit het boekje 'Couture facile pour les tout-petits' van Lotta Jansdotter en het lettertje werd gesjabloneerd met behulp van 'Freezer Paper' dat toch maar stof lag te verzamelen in mijn kast.  De tutorial vind je hier.

Heerlijk simpel en ondertussen toch geleerd om zelf biais-lint te maken en aan te brengen (dank u, Moeke). De stofjes zijn keukenhanddoeken uit de Hema en het lint werd gemaakt van rondslingerende fat quarters.

 Ik had ook nog een kei-schattig fotootje van mijn mini-model met zo'n slabbetje, maar ik krijg dat hier maar niet gedraaid... (En dat na al die moeite om het model in een redelijke pose te kunnen fotograferen!)

Tips altijd welkom!

14-Overmoedig proeflapje

Mijn eerste naailes herinner ik me nog goed. (Nogal logisch, want het is nog maar een paar weken geleden.)

Na een paar woorden uitleg en het noteren van een lijst benodigdheden, gingen we, vrij snel, over tot het echte werk: het proeflapje.

Het proeflapje was een lapje baalkatoen en daarop werden dan rechte lijnen gestikt, en nadien gehecht, stoppen en terug vertrekken op een lijn, bochten, hoeken, ... noem maar op.  Tot mijn verbazing zag mijn werkstukje er eigenlijk niet slecht uit (de rechte lijnen waren bijna recht en de hoeken bleven hoeken en... jawel, mijn Moeke zou fier op mij zijn!).  Vandaar mijn jeugdige overmoed en de eed die hij me deed zweren: Vanaf heden zullen al de geschenkjes die dit huis verlaten zelf gemaakt zijn!

Zo gezegd zo gedaan en aangezien ons Moeke (zie hier) jarig was, zou ik wel eventjes dit werkstukje maken! Een tafelkleedje, dat met alle rechte lijntjes erop toch iets weg had van een proeflapje.  Ik had gerekend op een namiddagje werk, tussen de soep en de patatten: snel eventjes, dus!

Natuurlijk liep die planning in het honderd en deed ik er uiteindelijk zo'n 4 namiddagen over om tot onderstaand resultaat te komen:

Het tafelkleedje voor Moeke



 Maar ik heb er wel uit geleerd:

1° Zorg dat je vooraf controleert of je genoeg stof hebt om het boordje te maken.  Spaart je geld en een tripje naar de stoffenwinkel! (hoe je dat boordje precies maakt, vind je hier)

2° Controleer zorgvuldig bij het aaneenstikken van je lapjes of je wel degelijk alle stof hebt doorstikt over de volledige lengte.  Ik ben (oh, zo professioneel) namelijk iets te bekrompen geweest met de naadjes, waardoor er enkele spleten tussen de stofreepjes zaten.  Bovendien was ik zo aan het opgaan in stikken, dat ik het op het moment zelf niet merkte en mijn aangeboren luiheid verhinderde me heel het werkje terug uit elkaar te halen.  Vandaar dat er nu enkele omzoomde reepjes stof die spleetjes bedekken.  Je ziet er niets van, maar op het moment zelf heb ik toch wel even gevloekt!

3° Het doorstikken van zo'n lapjes vraagt tijd... VEEL tijd.  Als je gehaast bent, laat je dat onderdeel dus best vallen!

4° Over het algemeen is het gepaster een kadootje te geven op de verjaardag of tijdens het feestje en niet een week later.  Begin dus op tijd, zodat je alle bovenstaande puntjes kan opvangen en nog glimlachend een zelfgemaakt pakje kan overhandigen op het juiste moment!

9-De kop is eraf

Helaas voor alle necrofielen onder u, het gaat hier om een spreekwoordelijke kop.  Geen echte! Klik dus maar rustig door naar de echt interessante pagina's.

Ik vertelde al over mijn bewondering voor naaisters en mijn verlangen om 'erbij te horen'.  Vandaar dat ik mij vorige week liet verleiden door dit aardig machientje:

De eerste kennismaking verliep niet zo vlotjes, maar na het opvreten van mijn proeflapje en het klem raken van de spoel (met het nodige gevloek en geknip en hulp van de Wederhelft), is het verder een hechte vriendschap aan het worden, ondanks de suikerspinroze kleur.  We maken zelfs al plannen voor de toekomst en het roze monster heeft al zijn vaste plaatsje aan onze eettafel veroverd (in afwachting van een beter uitgerust naaihoekje)

Maar ach, wat leuter ik hier toch?  U wil natuurlijk het bewijs dat deze machine wel degelijk kan naaien (want ja, buiten wat geleiden gaat eigenlijk alles zowat automatisch).  Vandaar, met onverholen trots, het volgende (waarvan ik een tutorial vond bij MiekK's)

De achterkant is gemaakt van superzachte, fel-blauwe fleece.  Ik hoop dat ze het leuk vindt! (wanneer ze er eindelijk zal zijn)

7-Creatijd

Na enkele weken verlekkerd te hebben rondgekeken op allerlei blogs (zie hier links voor een kleine selectie) vind ik het welletjes.  Ik wil ook kunnen naaien!
Da's toch simpel, zal u denken, koop dan gewoon zo'n machien, zo'n boek voor dummies, volg les, koop stof en garen en nog wat andere accessoires en begin eraan.  Inderdaad simpel, ware het niet dat ik ben opgevoed in een familie vol naai-godinnen.  Zowel mijn mama als al haar zussen zijn immers professionele naaisters (op 1 zeer goed getrainde amateur na).  En zelfs meer dan dat: ze zijn bovendien nog zeer perfectionistisch ook.

Kan je het je inbeelden hoe dat voor mij moet geweest zijn vroeger?  Al vanaf de derde kleuterklas (eerder dan dat waren scharen verboden) werd er nauwkeurig toegezien op hoe ik de schaar hanteerde.  Dan moest het op de lijntjes, dan weer erlangs, de schaar zo vasthouden en niet averecht, enzovoort... ik kreeg zoveel goede raad dat ik tot op de dag van vandaag liever de schaar en het papier/de stof overdraag aan bekwamere handen en glimlachend toekijk hoe mijn voorwerp uitgeknipt wordt.

Later, toen de barbies ten tonele verschenen (al had ik maar 1 exemplaar) en ik ze zelf wou voorzien van een garderobe, speelde zich een gelijkaardig tafereel af aan de naaimachine, met als resultaat dat ik gewoon de hele handel overdroeg en rustig toekeek hoe mijn ontwerpen werden uitgevoerd en zelfs verbeterd.

Laat het vaststaan: ik heb een groot ontzag voor naaisters.  Die kunnen iets!  Die kunnen veel!

Maar gedaan met het vol bewondering en open mond aangapen van de professionals, vanaf donderdag krijg ik les en ga ik er volledig voor!  En wie weet kom ik dan verder dan dit handgemaakt tilda-poppetje!