donderdag 30 september 2010

14-Overmoedig proeflapje

Mijn eerste naailes herinner ik me nog goed. (Nogal logisch, want het is nog maar een paar weken geleden.)
Na een paar woorden uitleg en het noteren van een lijst benodigdheden, gingen we, vrij snel, over tot het echte werk: het proeflapje.
Het proeflapje was een lapje baalkatoen en daarop werden dan rechte lijnen gestikt, en nadien gehecht, stoppen en terug vertrekken op een lijn, bochten, hoeken, ... noem maar op.  Tot mijn verbazing zag mijn werkstukje er eigenlijk niet slecht uit (de rechte lijnen waren bijna recht en de hoeken bleven hoeken en... jawel, mijn Moeke zou fier op mij zijn!).  Vandaar mijn jeugdige overmoed en de eed die hij me deed zweren: Vanaf heden zullen al de geschenkjes die dit huis verlaten zelf gemaakt zijn!

Zo gezegd zo gedaan en aangezien ons Moeke (zie hier) jarig was, zou ik wel eventjes dit werkstukje maken! Een tafelkleedje, dat met alle rechte lijntjes erop toch iets weg had van een proeflapje.  Ik had gerekend op een namiddagje werk, tussen de soep en de patatten: snel eventjes, dus!
Natuurlijk liep die planning in het honderd en deed ik er uiteindelijk zo'n 4 namiddagen over om tot onderstaand resultaat te komen:
Het tafelkleedje voor Moeke

 Maar ik heb er wel uit geleerd:

1° Zorg dat je vooraf controleert of je genoeg stof hebt om het boordje te maken.  Spaart je geld en een tripje naar de stoffenwinkel! (hoe je dat boordje precies maakt, vind je hier)

2° Controleer zorgvuldig bij het aaneenstikken van je lapjes of je wel degelijk alle stof hebt doorstikt over de volledige lengte.  Ik ben (oh, zo professioneel) namelijk iets te bekrompen geweest met de naadjes, waardoor er enkele spleten tussen de stofreepjes zaten.  Bovendien was ik zo aan het opgaan in stikken, dat ik het op het moment zelf niet merkte en mijn aangeboren luiheid verhinderde me heel het werkje terug uit elkaar te halen.  Vandaar dat er nu enkele omzoomde reepjes stof die spleetjes bedekken.  Je ziet er niets van, maar op het moment zelf heb ik toch wel even gevloekt!

3° Het doorstikken van zo'n lapjes vraagt tijd... VEEL tijd.  Als je gehaast bent, laat je dat onderdeel dus best vallen!

4° Over het algemeen is het gepaster een kadootje te geven op de verjaardag of tijdens het feestje en niet een week later.  Begin dus op tijd, zodat je alle bovenstaande puntjes kan opvangen en nog glimlachend een zelfgemaakt pakje kan overhandigen op het juiste moment!

maandag 27 september 2010

13-Ode aan Moeke

Mijn mama haar naam is Moeke.  Niet officieel, natuurlijk, maar toch al ruim enkele jaren wordt ze door een aantal mensen aangesproken met Moeke en sinds haar eerste kleinzoon er is, werd er beslist dat hij ook Moeke mag zeggen, in plaats van oma.  Want Moeke klinkt gewoon lief, schattig en vooral ook jonger.
Moeke, dus.
Moeke was jarig, dit weekend en ook al doen wij in de familie niet aan veel kadootjes kopen, een verjaardag gaat nooit onopgemerkt voorbij.  Integendeel, die wordt gevierd met lekker eten, drinken en een mooi dessertje.  Voor mijn Moeke dus een biscuit... in het centraal thema van ons huis, tegenwoordig!  En vooral omdat mijn Moeke de allerbeste naaister EVER is en ik hoop dat ze me nog veel kan leren!
(en dat ze me vergeeft dat ik haar leeftijd hier open en bloot voor heel de wereld te kijk zet!)

zondag 19 september 2010

12-Secret Santa

Een super-initiatief van Tess!
Mijn eerste experiment in blog-land met swaps, pifs, en god weet wat er nog allemaal rondzweeft van leuke initiatieven!
Misschien heb ik niet veel volgers/lezers, maar toch, laat u verleiden om iemand anders eens te verrassen!

11-Jij

Eén en al rozig tandvlees, met 4 witte stipjes erin (je lach);
Met onverholen trots, je kontje heen en weer wiebelend (je staat recht), soms vergetend dat je de handjes nodig hebt als steun;
Vastberaden, alsof niets of niemand je kan stoppen (je kruipt op Forrest af);
Schaterend en vol vertrouwen, omdat je weet dat wij je nooit zullen laten vallen (als we je de lucht in gooien);
Luid, verongelijkt, verontwaardigd (je huilt);
Een zee van blauw, groot van verwondering om wat je elk moment van de dag ontdekt (je ogen);
Proestend bij de watergewenning (ja, het hoofdje onder water);
Als een baby-vogeltje, hongerig in het nest (telkens als je eten ziet);
Met zachte kreuntjes, genietend van de geborgenheid (net voor je in slaap valt);

Groot geluk in een piepkleine, prachtige verpakking (jij).

dinsdag 14 september 2010

10-Vakantie!

Ik ben op vakantie!  Aan zee!
Een midweekje in een mooi huis, met de Wederhelft, de kleinste doos, de hond, Moeke en Opa (de babysitters, dus).  Het weer is ok, het gezelschap is fijn, de keuken is goed uitgerust en het suikerspinroze machien heeft ook de overtocht gemaakt om de rustige avonden te vullen met het maken van de "Zsazsa".
Tijd om te dutten, tijd om te naaien, tijd om te koken... Dus alvorens mijn "zsazsa" af is, even een receptje de wereld insturen.
Perfect als je geen bakvorm hebt, maar hopen vers fruit en een zwak voor pudding uit pakskes!
Je hebt nodig:
-1 vel bladerdeeg
-1 pakje puddingpoeder en alle ingrediënten om er pudding van te maken
-vers fruit
-confituur
Om tot dit resultaat te komen, doe je het volgende:
-Open de verpakking van het vel bladerdeeg, rol uit, maak een dijkje op de rand van bladerdeeg (zodat de pudding niet van het gebakken deeg loopt), doorprik het vel en steek in de oven (180°C - 10-tal minuten). 
-Maak de pudding (beetje steviger dan op de verpakking staat aangegeven), en giet die over de afgekoelde (en eventueel platgedrukte) taartbodem
-Maak het fruit schoon en snijd het in schijfjes, blokjes, reepjes (naar believen) en schik het op de taartbodem.
-Om alles te laten blinken meng je een paar koffielepels confituur met water, verwarmen in microgolf en uitstrijken over het fruit.
Voilà, klaar!
En dan ziet het er ongeveer zo uit:
De foto is niet fantastisch, waarvoor mijn excuses, maar de smaak... die mocht er wel zijn!
Ah ja, als u ooit op zoek zou zijn naar supperlekkere witte pens: 1 adres: (en hiervoor word ik niet betaald) Slagerij Remmery in Middelkerke heeft daarvoor een prijs gewonnen en ook wij zijn vol lof! Lekker!


zaterdag 11 september 2010

9-De kop is eraf

Helaas voor alle necrofielen onder u, het gaat hier om een spreekwoordelijke kop.  Geen echte! Klik dus maar rustig door naar de echt interessante pagina's.
Ik vertelde al over mijn bewondering voor naaisters en mijn verlangen om 'erbij te horen'.  Vandaar dat ik mij vorige week liet verleiden door dit aardig machientje:
De eerste kennismaking verliep niet zo vlotjes, maar na het opvreten van mijn proeflapje en het klem raken van de spoel (met het nodige gevloek en geknip en hulp van de Wederhelft), is het verder een hechte vriendschap aan het worden, ondanks de suikerspinroze kleur.  We maken zelfs al plannen voor de toekomst en het roze monster heeft al zijn vaste plaatsje aan onze eettafel veroverd (in afwachting van een beter uitgerust naaihoekje)
Maar ach, wat leuter ik hier toch?  U wil natuurlijk het bewijs dat deze machine wel degelijk kan naaien (want ja, buiten wat geleiden gaat eigenlijk alles zowat automatisch).  Vandaar, met onverholen trots, het volgende (waarvan ik een tutorial vond bij MiekK's)

De achterkant is gemaakt van superzachte, fel-blauwe fleece.  Ik hoop dat ze het leuk vindt! (wanneer ze er eindelijk zal zijn)

zaterdag 4 september 2010

8-Uit eigen tuin

Wij hebben een tuin.  Een bescheiden exemplaar, wel te verstaan, want de wederhelft heeft het niet voor tuinen.  Vandaar dat het een soort 'vrouwtje-theelepel'-tuintje is. 
Bij ons hoef je dus geen weelderig park te verwachten.  Het is eerder een rechthoekig grasveld met achteraan een kippenwei (gevuld met bamboe, hortensia's en afgeboord met frambozen, Oost-Indische kers en stokroos).  Aangezien het dit jaar het eerste jaar is dat onze tuin niet vol verbouw-puin ligt, is alles nog een beetje een experiment.  Toch kon ik mijn enthousiasme in de tuinhandels niet bedwingen en kocht ik een twintigtal pakjes zaden.  Vandaar dat ik nu een border heb vol met tomaat, wortel, ui, sla, andijvie, watermeloen, basilicum, koolrabi, koriander, mais, ...
Veel van mijn zaaisels haalden de tuin niet wegens te lang uitgesteld met uitplanten. U ziet trouwens ook dat de tomaatjes nogal groen zijn, zo laat op het seizoen (maar na een paar daagjes lekker binnen, krijgen ze vanzelf kleur).  Ik moet dus volgend jaar mijn aanpak een beetje veranderen, maar toch stel ik u met enige trots voor: de oogst van vandaag!
Niks trukare, niks foefelare.  Ik zweer het, ze komen recht uit de tuin. De foto is niet gephotoshopt.  Ik ben apetrots!